Ik weet het nog goed, hoe overweldigend het aanbod in camera en objectieven als beginnend fotograaf was. Om je blind op te staren Met mijn instapcamera en kitlens had ik het fotografievirus al goed te pakken.

Na een tijd komt er dan natuurlijk dat punt waarop je meer wilt kunnen, waarop je benieuwd bent naar de mogelijkheden van andere camera’s en lenzen. Wat was nu de volgende stap? Welke lens zou de foto’s maken die ik in gedachten had? Zou een duurdere camera mooie foto’s opleveren?

Nu was één van mijn problemen dat ik destijds al merkte dat mijn voorkeur sterk uitging naar de hondenfotografie. Helaas was daar toen nog weinig specieke informatie of advies over te vinden.

Als beginnend en ervaren hondenfotograaf is het van belang dat je je camera en lenzen begrijpt. Wees je niet alleen bewust van hun kunnen, maar ook van hun grenzen.

Het is als beginner nog lastig in te schatten welke camera of lens voor jou de beste keuze is. Zelf begon ik mijn avontuur in de hondenfotografie met een Nikon D3300 en een kitlens. Een dergelijke combinatie kan ik iedere beginner ook zeker aanraden.

Naarmate ik mijn camera en lens beter begon te beheersen, ontdekte ik in welke situaties mijn toenmalige camera en objectieven goed presteerden, maar ook kwam ik erachter met welke situaties mijn camera of objectieven moeite hadden.

Wat hondenfotografie betreft, hangt het type camera dat je nodig hebt af van o.a. je doel, je budget en je ervaring.

Begin je net, ben je nog zoekende en heb je een beperkt budget? Dan is een instapmodel DSLR of systeemcamera een prima begin.

Deze camera’s hebben meestal een crop sensor en zijn goedkoper in aanschaf. Als je een camera met een crop-sensor overweegt, is het wel zo handig dat je weet wat dit inhoudt en wat het voor je foto’s betekent.ties mijn camera of objectieven moeite hadden.

Wat is nu precies het verschil tussen een camera met een crop-sensor en een full-frame camera?

Een crop sensor heeft een kleiner formaat dan een full-frame sensor. Hierdoor is tevens de beeldhoek bij een crop-sensor kleiner ten opzichte van een fullframe sensor. Door de kleinere sensor zijn over het algemeen niet alleen de camera’s met een crop-sensor goedkoper, maar ook de speciaal ontworpen, bijbehorende objectieven.

Ervaan uitgaande dat we camera’s met eenzelfde resolutie vergelijken, zal de kleinere beeldhoek van een crop-sensor zorgen voor een groter bereik.

Zo zal een objectief met een brandpuntsafstand van 50mm op een camera met een crop-factor van 1,5x een beeldhoek hebben vergelijkbaar met een 75mm objectief op een full-frame camera.

Handig om te weten: crop-sensors van Nikon of Sony hebben een crop-factor van 1,5x, crop-sensors van Canon een crop-factor van 1,6x. Andere sensorformaten laten we voor nu terzijde, om het niet te ingewikkeld te maken.

De crop-factor heeft een aantal effecten op je foto’s. Zoals ik al noemde, geeft de crop-sensor een groter bereik door de kleinere beeldhoek. Dit betekent dat de werkafstand groter is dan die van een full-frame camera, wanneer eenzelfde objectief wordt gebruikt. Bij een vergelijking van het bereik van een objectief op full-frame, kan je wederom vermenigvuldigen met de crop-factor.

Dit kan een voordeel zijn bij het soort fotografie waarbij je een grotere afstand moet overbruggen. Zo zou dit in de hondenfotografie handig kunnen zijn bij actiefoto’s.

Soms wordt gesuggereerd dat je de vermenigvuldiging van de crop-factor ook kan toepassen op het diafragma. Technisch gezien klopt dit niet, maar de crop-factor heeft wel indirect invloed op de scherptediepte in je foto’s.

Wel klopt het dat een full-frame camera zachtere achtergronden zal produceren.

Hoewel het diafragma van een lens niet niet verschilt bij gebruik van een crop-sensor, zal je scherptediepte met een crop-sensor gedwongen groter zijn bij het vastleggen van vergelijkbare composities of kadreringen. De kleinere beeldhoek dwingt je om van grotere afstand te fotograferen. Hoe groter de afstand tussen fotograaf en onderwerp, des te groter ook de scherptediepte.

Conclusie: een full-frame camera zal bij gebruik van eenzelfde objectief en diafragma-instelling een zachtere achtergrond produceren dan een camera met een crop-sensor.

Mijn advies voor een beginnend fotograaf is deze overweging pas te maken wanneer je het gevoel hebt je instapcamera ontgroeid te zijn. Wanneer je voldoende ervaring hebt opgedaan en exact begrijpt waarin je huidige apparatuur je mogelijk beperkt, is het misschien tijd om de overstap op een full-frame camera te overwegen.

Het is goed mogelijk dat je jezelf in een type hondenfotografie wilt specialiseren waarin een full-frame camera weinig tot geen voordelen biedt. Over het algemeen zijn het de fotografen die zich toeleggen op portretfotografie van honden in natuurlijk licht, die het meeste baat hebben bij de kortere scherptediepte van een full-frame camera.

In de hondenportretfotografie wordt er namelijk veelal gebruikt gemaakt van een groot diafragma. De kortere scherptediepte van een full-frame camera produceert doort de kortere scherptediepte nog zachtere voor- en achtergronden, waardoor de nadruk nog sterker op de hond komt te liggen.

Bij de zoektocht naar een camera, kom je je waarschijnlijk zowel DSLR’s als systeemcamera’s (mirrorless) tegen. Beide hebben hun voor- en nadelen. Maar welke is nu echt beter voor jou?

Een DSLR is voorzien van een spiegel die beelden terugkaatst naar de zoeker, zodat je direct kunt zien wat je fotografeert. Doordat de DSLR al langer bestaat is er ook geen tekort aan professionele lenzen beschikbaar. DSLR’s hebben een langere accuduur, wat fijn is als je langere tijd moet fotograferen, zoals op een evenement. Hoewel dit met een systeemcamera natuurlijk vrij simpel op te lossen is met meerdere accu’s.

Een instapmodel DSLR is waarschijnlijk goedkoper aan te schaffen dan de nieuwere systeemcamera’s. Wat voor een beginnend fotograaf een belangrijke factor kan zijn in de overweging van de camera-aanschaf. Een mooie manier om het avontuur in de fotografie te beginnen.

Zelf fotografeer ik nog voornamelijk met de Nikon D850, een DSLR, maar ik zie mezelf in de toekomst wel de volledige overstap maken naar een systeemcamera. De fotografiewereld is namelijk aan het veranderen en steeds meer fotografen maken de overstap naar de systeemcamera’s. Dit doordat de technologie van systeemcamera’s snel is verbeterd en steeds meer fabrikanten zich op de productie van deze camera’s richten.

Systeemcamera’s werken niet langer met de opklapbare spiegel zoals een DSLR. In plaats daarvan hebben ze een elektronische zoeker, de EVF. Ook kan je het beeld direct op het scherm laten weergeven. Een groot voordeel van systeemcamera’s is de manier van scherpstellen. Aangezien dit niet gebeurt met een aparte autofocus-sensor en een opklappende spiegel, maar met de beeldsensor zelf, wordt je de nodige moeite en zorgen bespaard als het aankomt op lenskalibratie.

Daarnaast beschikken de nieuwere systeemcamera’s over een scherpstelmodus speciaal voor het scherpstellen op dieren. Klinkt natuurlijk ideaal voor de hondenfotograaf.

Animal Eye Focus is een functie voor systeemcamera’s waarbij de camera automatisch scherpstelt op de ogen van dieren, in plaats van bijvoorbeeld op de neus of het haar; een probleem dat je met andere scherpstelmodi nog wel eens zou kunnen ervaren. Heeft een hond de nodige krullen voor de ogen?

Dan loop je het risico dat je scherpstelling niet op de ogen valt.

De Animal Eye Focus zou de ogen moeten herkennen en voorbij eventuele haren moeten scherpstellen, zodat de ogen in-focus zijn.

In mijn ervaring werkt deze scherpstelmodus niet altijd perfect. Soms lijkt mijn Nikon Z6 niet te herkennen dat ik een hond fotografeer, waardoor ik alsnog gedwongen overschakel op de enkelpunts autofocus.

Ervaar je problemen met focus of onscherpte? Lees hierover alles in het artikel: Voorkom Onscherpte in Hondenfotografie

Megapixels, een maat voor de resolutie van een camera. Hoe meer megapixels, des te hoger de resolutie van de foto’s. Heel mooi natuurlijk, die hoge resoluties van de allernieuwste camera’s, maar vraag jezelf af in hoeverre dat moet meewegen in je keuze.

Ik zal niet ontkennen dat ik nog altijd blij ben met de 45MP van mijn D850. Inmiddels zijn er al camera’s te krijgen met meer dan 100MP. Een groot voordeel van die hoge resolutie is dat je kan inzoomen of bijsnijden zonder al teveel kwaliteitsverlies.

Echter, in de praktijk zal je zelden bestanden nodig hebben met een dergelijke resolutie. De meeste hondenfotografen zullen geen bestandsgroottes nodig hebben voor afdrukken groter dan de gemiddelde wanddecoratie.

Tenzij je je foto’s op korte termijn op grote reclameborden en billboards verwacht, zou ik je adviseren niet teveel waarde te hechten aan een zo hoog mogelijke resolutie.

Voor een beginnend fotograaf is mijn advies wederom niet direct te investeren in de duurste, beste lenzen. Hoewel lenzen over het algemeen hun waarde vrij goed behouden, mits je er zuinig mee omgaat, is het een goed idee eerst ervaring op te doen.

Met een betaalbare kitlens of prime-lens, zoals de 50mm, kan je al geweldige foto’s maken. Je leert zo ook wat de mogelijkheden en beperkingen van bepaalde brandpuntsafstanden en diafragma’s zijn.

Foto gemaakt op 70mm F/2,8

Foto gemaakt op 200mm F/2,8

Over lensstablisatie zal ik niet al teveel uitwijden. Het is voor sommige fotografiegenres erg nuttig, maar naar mijn mening zou het voor hondenfotografie geen bepalende factor moeten zijn. Waarom is dit? Bij het fotograferen van honden zou je eigenlijk met sluitertijden moeten werken die kort genoeg zijn om te compenseren voor lichte bewegingen van je onderwerp, een niet perfect-stilzittende hond.

Lensstabilisatie helpt je bij langere sluitertijden en compenseert voor de kleine bewegingen die je maakt wanneer je je camera vasthoudt. Voor de korte sluitertijden die ik je zou aanraden in de hondenfotografie heeft het weinig meerwaarde.

Dit zijn lenzen met een vaste brandpuntsafstand. Dat betekent dat je het bereik en de beeldhoek niet kunt aanpassen zonder de lens te verwisselen. Je zoomt met je benen.

Prime lenzen zijn vaak lichtsterker dan zoomlenzen, wat betekent dat ze een grotere diafragmaopening hebben. Dit laat je werken met kortere scherptedieptes om zachte achtergronden vast te leggen. De extra lichtsterkte komt natuurlijk ook van pas in omstandigheden met minder licht, zoals op een bewolkte dag of en fotosessie in het bos. Prime lenzen zijn vaak voordeliger dan zoomlenzen van dezelfde kwaliteit.

Uitzonderingen daargelaten, voor actiefoto’s zijn de meeste prime lenzen niet geschikt. Echter, wil je jezelf verdiepen of specialiseren in portretfotografie? Dan zou een prime-lens wel eens de perfecte lens voor je kunnen zijn. Ik durf zelfs te beweren dat goede prime-lens met een geschikte brandpuntsafstand je betere portretresultaten zal geven dan de zojuist genoemde 70-200mm.

Als beginner zou je een lens als de 50mm F/1,8 kunnen overwegen, mits je met een crop-sensor werkt. Dit geeft je een bereik gelijk aan een 75mm op full-frame. Een leuke, betaalbare lens om je verder te verdiepen in portretfotografie.

Heb je een iets ruimer budget en ben je overtuigd van je voorkeur voor portretten? Kijk dan eens naar een 85mm F/1,8. Een ideale portretlens voor een beginnend hondenfotograaf.

Wanneer je op het punt bent je volledig op portretfotografie te storten, dan is het duurdere segment misschien het overwegen waard. Denk hierbij aan lenzen als een 85mm F/1,4 – een 105mm F/1,4 of een 135mm F/1,8. Mijn eigen portretwerk bestaat voornamelijk uit foto’s gemaakt met de 85mm F/1,4 en de 105mm F/1,4. Dit zijn lenzen van Sigma, uit de ART-reeks, ook erg populaire lenzen onder serieuze hondenfotografen.

En met die lijst sluiten we af!

Hopelijk heb je door dit artikel een beter begrip gekregen van de verschillende camera’s en lenzen die beschikbaar zijn voor hondenfotografie. Je hebt geleerd over de voor- en nadelen van zoom- en prime lenzen, hoe lichtsterkte van een lens je kan helpen in situaties met weinig licht en hoe de brandpuntsafstand van een lens de beeldhoek en vergroting beïnvloedt.

Met deze informatie in gedachten, kun je hopelijk een gerichtere keuze maken bij de aanschaf van je fotografie-apparatuur. Het is belangrijk om te overwegen welke soort hondenfotografie je wilt doen, en welke lenzen en camera’s het beste bij jouw stijl en situaties passen.

Ik wens je veel succes en plezier op met het fotograferen van al die mooie viervoeters.